Jak podają źródła kościelne, król Kazimierz Sprawiedliwy wzniósł w Gołębiu latach 1170–1173 dwa kościoły drewniane: jeden pod wezwaniem Św. Katarzyny Aleksandryjskiej i drugi pod wezwaniem Św. Floriana. Legenda głosi, że jeden z nich zatonął w pobliskich bagnach. Przypuszcza się jednak, że w związku z tym, że Gołąb należał do dóbr królewskich, miał on swój podwójny patronat: rycerski i królewski. Reprezentowany był zatem przez dwóch plebanów. Po śmierci jednego z proboszczów

w roku 1419 jego następca wystąpił o połączenie tych dwóch parafii w jedną. W latach 1626–1638 wybudowano staraniem ówczesnego proboszcza Szymona Grzybowskiego oraz przy wsparciu Jerzego Ossolińskiego (ówczesnego dzierżawcy) murowany kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, Św. Floriana i Św. Katarzyny. Kościół został konsekrowany 5 września 1638 roku. Duszpasterzami w Gołębiu byli najpierw księża diecezjalni, następnie ojcowie franciszkanie, księża diecezjalni, od roku 1979 księża sercanie a od 2006 roku ponownie księża diecezjalni. Kościół jest przykładem architektury renesansu północnego. Jest to budynek murowany z czerwonej cegły. Główna nawa ma kształt prostokątny, z półkolistą absydą oraz dwoma wieżami od strony zachodniej. Portal główny wykonany jest w stylu manierystycznym. Występują na nim liczne płaskorzeźby z motywami roślinnymi, między innymi na górnych częściach pilastrów i gzymsach. Przy wejściu do świątyni, nad przedsionkiem znajduje się wczesnobarokowy prospekt organowy.

We wnętrzu kościoła, w ścianach, znajdują się głębokie arkady, a pomiędzy możemy zaobserwować pary kolumn z gzymsami. Sklepienie ma kształt kolebkowy, pokryte jest lubelską sztukaterią dekoracyjną. U jego nasady, w owalnych kształtach, znajdują się płaskorzeźby z popiersiami apostołów. Z kolei w występach belkowania widnieją popiersia proroków. Część uposażenia świątyni pochodzi z XVII w., między innymi renesansowa ambona, chrzcielnica (sygnowana datą 1598). Na uwagę zasługują również para ław kolatorskich oraz dwa konfesjonały z 1639 r. oraz manierystyczny żyrandol korpusowy zwany holenderskim, który w spodzie ma zwis w kształcie owocu granatu, a na 12 ramionach świeczników figurki 12 apostołów. Ołtarze główny i boczny pochodzą z XIX/XX wieku i wykonane są w stylu neobarokowym. Obraz Matki Boskiej Ukoronowanej wśród aniołów oraz obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa to dzieła zdobiące ołtarz główny, natomiast obrazy w ołtarzach bocznych przedstawiają patronów świątyni św. Floriana oraz św. Katarzynę. W kościele znajdują się również malowidła ukazujące MB Częstochowskąoraz MB Niepokalanie Poczętą. Na chórze można podziwiać 18-głosowe barokowe organy z XVII wieku, przebudowane w 1908 roku przez firmę Jagodzińskiego z Lublina.